Ben de geçmiÅŸim herkesin geçtiÄŸi yerden
Geçme de gör ne gelir elden
Mukallit kalabalıklar
Batı hayranı alıklar
İnkılap minkılap naralarıyla
Åžimdi devrim diyorlar o laflara
Kurtlarla kuzularla dolu sokaklar
Meydanlar kara

Ayrık otları gibi
Felsefe yağıyordu kara bulutlardan
‘Kara bulutları kaldır aradan’
Kaldırılamamıştı
Çatısız toprak damlardan
Bizim eve de yağıyordu yağanlar
Teşlerle leğenlerle alıp onu
BaÄŸa-bahçeye döküyordu anamlar
O gün neden daha huzurluydu insanlar
Anlamadım gitti, hala anlayamam
Ama rahatsızlığımız açıktı kara buluttan

Åžiirleri
Hikayeleri
Romanları
Balta girmemiş ormanları
Hep onlar iÅŸgal etmiÅŸti
Allah’ım Allah’ım yüce Allah’ım!
Dünyamın sahipleri nere gitmiÅŸti

Alt kattakilerin kültürü
Kerem ile Aslı, Tahir ile Zühre
Bir de KöroÄŸlu, KeloÄŸlan
Türküleri aÄŸlatır habire ‘Ano yemendir’
Giden dedem gelmemiÅŸ ‘Acep nedendir’
Öbür dedem Nebi ÅŸehrine kaçmış
Yaşlılar anlatırdı
Rasulullah’a aÅŸkı varmış
Hala Cennet-i Baki’de yatarmış

Kahvehaneler çok deÄŸildi o zaman
Odalarda cenk kitapları okunur dururdu
Seydibattal destanı ve harp nağmeleri
Depti Halit depti Miktad depti Han
Depti Hamza pehlivan…
Bir de serbestti o günün mevlithanları
Bugün de öyle ya
Ve bunlardı aklımda kalan

Yirmi yaşlarımdaki resmime baktım
Vesikalıktı bu resim, ne kadar da güzelmiÅŸ
Keşke bakmaz olaydım
Aynayı alınca elime bir daha ihtiyarladım
Nerden çıktı bu tasvirler böyle
Rasullerin resimleri var mıydı sanki
Fotoğrafları duvarlara asanlara
Bir daha kızdım inan ki

Londra’dayken oÄŸlum Selami
Bir vesikalığımı takmıştı evinin bir yerine
Özlüyordu belki de beni
Keçiören’deki odasında da bir vesikalık
Amcası onu da indirmiş
Pek ala etmiÅŸ
Dünyanın en büyük devlet reisi
Ömer-ül-Faruk’un resmi mi vardı sanki
Yadırgadım Fatih’inkini

Resimler
Gençlikler
Cenkler
Ve kelli felli yerli Frenkler
Ä°ÅŸte böyle bir ortamda
Fakat rahmetli babam arkamda
Rasulullah’ı anınca rahmetli anam
Eliyle gözüne sürme çekip aÄŸlardı
Ümmü Selami’nin bir eÅŸini daha görmedim
Sabırlı, vakur
Bir çetin imtihan çıkınca karşısına
Oturur sabaha dek Kerim Kur’an’ı okur okur
Ya güzel yavrularım
Onlara layık oldum mu bilmem ki
Umarım
Çileli mileli ama mesut bir hayat
Her ne’yse yaşıyordu insanlar

Ah o günler
Acıları tatlılarıyla o günler
Acısıyla tatlısıyla geçip gitti
Ama boÅŸa gitmiÅŸ deÄŸiller
Beni durmadan Rasulullah’a ittiler
Mistik gözyaÅŸları
Maveranın akıl kamaştıran nakışları
BaÅŸladım Ä°slam’ı aramaya

Elini kanatmadan gül dermek
Dikenli dallardan, basit bir olay mı
Hurafeler arasından imanı
Cahiliye kalıntılarından Ä°slam’ı
Çekip çıkartmak kolay mı

Ve babamın duası: (Ben askerdim o zaman)
‘Hak muin olsun zahir kılsın size peygamberi
Gölgenizde intiÅŸar etsin cihana izz-ü ÅŸan
Sanih’in pendi budur oÄŸlum hakikat ehli ol
Bu muvakkat haneyi tamire koÅŸmaz akilan’

Ve budur benim serencamım
Çok ÅŸükür ehl-i imanım, müslümanım.
                                                              --Mehmed Said Çekmegil--