www.kriter.org - MÜSLÜMAN TARİHÇİNİN SORUMLULUĞU

Mehmet Arif Bey’in sansürlenen sahifelerinde Hidiv İsmail Paşa’nın çevirdiği dolaplardan bahsediyor.Ali Paşa’nın sadrazamlığında yapamadığını ölümünden sonra kolaylıkla yaptığını, arzusuna engel olanları iş başından uzaklaştırmaya muvaffak olduğunu Hüseyin Avni Paşa’nın sadrazamlıktan ayrılmasına o entrikalara meydan vermemesinden ileri geldiğini belirtiliyor.

Hidiv Sultan Abdulazizi’in Mısır seyahati dolayısıyla sahte gösterilerle ile padişahı kandırdığını, borçlanma konusunda çeşitli fesatlıklar çıkardığını Ali Paşa hayatta olduğu müddetçe bu tür fesatlıklara meydan vermediğini,Ali Paşa’nın vefatından sonra Hidiv İsmail Paşa’nın pek ileri gittiğini,Abraham Paşa namında bir Ermeni’yi, İstanbul’a Kapı kethüdası tayin ettiğini İstanbul’da Abraham Paşa vasıtasıyla Osmanlı Devletinin idaresine müdahale ettiğini, türlü entrikalar çeviren İsmail Paşa’nın verdiği rüşvetlerle sarayın en sadık, en dirayetli en şerefli, en alicenab, en dost adamı olmak üzere tanındığını ve (kale içeriden alınır) darbımeseli hükmünce valideler arasında önemli bir yakınlık kurduğunu, bu kurulan ilişkiye karşı hiçbir devlet erkanının sesini çıkartıp itiraz edemediğini, İsmail Paşa aleyhine olanların anında Abraham Paşa tarafından ikna edilmeye çalışıldığını, ikna edilmeyen izzeti nefis sahiplerinin ahmak,beceriksiz olarak itham edilerek görevlerinden azledildiğini belirten Mehmet Arif Bey kitabında şu bilgileri veriyor:

“Hatta Hüseyin Avni Paşa sadrazamlığında bu oyuna vakıf olarak bu entrika cemiyetinin, fesadının önüne geçmek ve onların fırıldağını çevirtmemek istediği İsmail Paşa tarafından his olununca Abraham Paşa’nın saraydaki etkinliğine başvurarak, Abraham Paşa da her vakit mutad olduğu gibi yine bir günde oynamakda olduğu tavlada yenilerek elli bin lira zarar etmekle Avni Paşa’nın azli ve sürgün edilmesini kazanmış imiş?!.. Ne mühim bir muvafakkiyet, ne bedbaht bir kar, ne muhrib bir siyaset!...Kim bilir Abraham Paşa işi o kadar safhaya getirinceye kadar ne kubbeler kurmuş ve başka vasıtalarla da nice bin dereden ne kadar tatlı sular getirmiştir.

Hüseyin Avni Paşa Devlet-i Aliye ordularında haylice adamlar yetiştirmiş ve asker arasında nüfuz ederek tarafdarı pek çok bulunmuş olduğundan bu kuvvete güvenerek “insan düşdüğü yerden kalkar.” Diye Abraham Paşa’nın bilvasıta müracaatla “nasıl görevden uzaklaştırılmışsa, göreve iade edilmesinin çaresini bulmaz ise üç aya kadar kendisini yok bilmesini,yani hayatına suikasd olunarak vücudunun ortadan kaldırılacağını…”ifham ile Ermeni’yi vehme düşürmüş imiş. Hüseyin Avni Paşa da o kuvvetin varlığını haber almış.Hakikaten Hüseyin Avni Paşa af ve yeni görevine iade edilmiş.

Ermeninin şeytanlığından ziyade Hüseyin Avni Paşa’nın kendisini öldürmeğe kasd eden kılıcı ile hayatını satın alması tedbiri ve o babdaki cesareti şayanı dikkattir.

Hüseyin Avni Paşa ne kabahat etti de sürgün edildi.Sonra Abraham Paşa onun göreve yeniden dönmesine nasıl yol buldu? Bunlarla ilgili malumatı o asrın hususi tarihinde aramak lazım gelir.” ( Mehmet Arif -Başımıza Gelenler -1910-487-488)

Tarihi olaylar topluma mal olmuştur. İnsanları gaza getirmenin hiçbir faydası yok. Belgeleri incelerken neticelenmiş olayın sonucuna bakmak lazım. O veya bu tarihçinin yazdığı zamanın şartlarını göz önünde tutmadan yazmak tarihe haksızlık olur. 9 Ekim 2011’de Metin Hasırcı ile telefonda ile görüştüm. Onun Çerkes Hasan’ı sırf cesaretinden dolayı kahraman etmesini aklım ve mantığım almadı. Tarih Çerkes Hasan cesaretini gösteren tiplerle dolu.

Bir tarih yazarı tarihe ve okuyucusuna karşı sorumludur. Sonuçlanan bir olayın tarihini de göz önünde tutmak durumundadır. Plevne Kahramanı Gazi Osman Paşa “Hüseyin Avni Paşa öldürülmeseydi Biz 93 Harbini kaybetmezdik” diyor. Gazi Ahmet Muhtar Paşa’nın başkatibi Mehmet Arif Bey de Hüseyin Avni Paşa’nın önemine işaret ediyor. Şimdi bunları görmeden aksiyonu yüksek bir film gibi Çerkes Hasan olayını anlatmak tarihe karşı haksızlık değil mi?

“Padişahlığı, 93 gün sürmüş olup, hâl olunan amcası Sultan Abdülaziz'in yerine tahta çıkarak, hâlden haberdar ve şerik olarak işin içinde olduğundan millet sevgisi kendisine müyesser olamamış”

Metin Hasırcı Bey’in bu cümlesi ile işe başlayalım. V Murat’la ilgili tesbitleri doğru ancak halkın sevgisini fazla abartmamalıdır. Bazı Müslüman yazarlar nedense halkın alkışına çok önem verirler. Halkın takdirinden ziyade Hakkın takdirini baz almak lazımdır. Sultan Abdulaziz tahtan indirilmeden hemen önce softalar ayaklanması diye tarihe geçen İstanbul’da sadrazam değişikliği oldu. Softalar ayaklanması da bir halk ayaklanmasıdır. Burada da halk sokağa dökülmüştü.İkinci Meşrutiyetin ilanında da Halk sevincinden sokaklara döküldü.Sonuç facia. 27 Mayıs’ta da halk sokağa döküldü.Sonuç? yine facia

28 Şubattan önce tenceresini alan gece sokağa dökülüp bir dakikalık karanlık eylemi yaptılar sonuç tabiki facia.

Metin Bey’in hiç sevmediği Hüseyin Avni Paşa Isparta’ya sürgüne gönderildiğinde uğradığı her ilde halk sokaklara döküldü “Kahrolsun Nedimof! Yaşasın Avni Paşa” diye yollara düştü. Sürgün dönüşünü anlatan 9 Cumadelahire1289 tarihli Basiret gazetesi Hüseyin Avni Paşa’yı geldiği yol üzerinde karşılayan ahali fevkalede gösteriler yapmış, Üsküdar ahalisi erkek, kadın,kız karşılayıp Hüseyin Avni Paşa’nın üzerine çiçekler atmışlardır.

Aynı gazete bir gün sonraki nüshasında şunu yazmıştır. “Hüseyin Avni Paşa Dersaadet’e vürudlarında üç yüzden mütecaviz gerek kayık gerek sandallar ile vapura gidip her biri ayrı ayrı ifayı hoş amedi ve orada birbirlerini müşarünileyh hazretlerine olan nailiyetlerinden dolayı tebrik edildikleri işidilmişdir.

Yorum

Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz.