SERZENÄ°ÅžLER-1-

                       HURŞİT PEKER
Bu pazar:
Annemin konukları var.
PartiymiÅŸ; ne partisi…
Yine mahkum hayatı,
Yine dünyam bana dar.

Bir hazırlık bir telaş,
Başını almış da gitmiş
Parti; ama ne partiymiÅŸ…

Bir gelen olsa eÄŸer
Mutfak görmeye deÄŸer
Bir yanda meyveler…
Diğer yanda tatlılar;
                               -pastalar…
                                     -kek.
Toplandı odalardan halılar,
Perdeler söküldü; tek, tek.

Makine gürültüsü;
    Süpürge uÄŸultusu;
       Tabak tıngırtıları;
         Ve telaşın verdiÄŸi ses:
  - bir baÅŸka…
Ev deÄŸil mübarek;
Sanki köhne fabrika.

Anne ben yalnız kaldım.
Sen yine neredeydin;
Benim özlemim sendin
Süpürge senin derdin.

Ne olur bana gel.
   Beni kollarına al.
      Bana sarıl.
         Islak dudaklarınla öp.
           Geceleri uykumu böl.
              Beni kucakla, sev.
                   Tut ellerimden
Bana kanat olsun kolların.
Sevgini ruhuma giydir.

      Anne:  Benim ol. 
               Beni temizle
                   Beni giydir.
______________________

Sanki ben doÄŸmuÅŸum burada
Nerdeyse; bırakılmışım bir yurda
Hayalini kucakladığım odamda.
Ä°ÅŸ, hep iÅŸ,  bitmiyor… bunlar yine
Bir kırık saplı süpürgedir; geçirmiÅŸin eline

Yapmacık kardeşlerle bırakıldım baş, başa
“demiÅŸtik ya” evimiz ev deÄŸil, olmuÅŸ sanki fabrika
Artık makine sesinden; usanmış, bıkmıştı ruhum;
Ben ki; oyuncaklarla, baÅŸ baÅŸa bırakılmış çocuÄŸum.

Pencerem söyler bana, zamanın geçtiÄŸini
Kırılmaz ki kırasın, oyuncaklar hep yeni.
Bana nasip olmaz mı kucağında uyumak;

Kalbinin soluÄŸunu yüreÄŸimde duyarak.
Her şey onlara kalsın; başta oyuncaklarım
Ben seni; gözyaÅŸları , hasretle kucaklarım.

Nasılda unutursun beni; onlar bize geleli,
Ver kumandayı ellerine; çıksın Yusuf misali
Hayallerinde canlansın, hatıralar Yusuftan
Harekete geçsin; parmaklarından akan kan.
Hepsi birer, birer Züleyha’nın adayı
“Size bu yaraşır” diye tutuÅŸtur kumandayı.
GözyaÅŸları içinde hatıralar canlansın;
Maziye gömülmüÅŸ geçmiÅŸlerini ansın..

Bu odada geçiyor, benim bütün günlerim
Tarih mi olup gitti, o eski sevgilerim.

Bırak; makinalar yıkasın çamaşırları,
BaÅŸkaları ütüleri yapsın.
Böyle geleceklerse gelmesin,
Herkes evinde kalsın…

Anne , gelde bak, ne çileler görmüÅŸüm;
Herkesin tekmelediÄŸi, kör kediye dönmüÅŸüm.

Seni bu kadar sevdiğimi yokluğunda anladım.
Çalınan kapının ardında “o an” sadece ben vardım.
                           -Oyuncaklarım yanımda
                   -Ayıcığım dargın
   Anne!... Ä°ÅŸte geldiler!…
Etrafa ÅŸöyle bir göz gezdirdiler…

        -Kollarında çantalar,
          - Kor, kor bilezikler…
                                   -Gözlerinde gözlük
                                               2011/HURŞİT PEKER

“Yıkayıp astığın çamaşırlar
  Çarçabuk kuruyup hafiflediÄŸinde
  Gün tez bitti sanma