Bahattin BÄ°LHAN
“Ä°mama kızdı, orucu bozdu”
Bir söz etti ki, çok büyük sözdü:

Sanki filozof, âlim-allâme,
Akıl dağıttı dünya-âleme.

Dedi: “Bu imam gerici, yobaz,
Bu varken ne oruç, ne de namaz!

Hoca iÅŸlerse böylesi bir suç,
Ne gerek namaz, hac, zekât, oruç!

Gidilir mi hiç bunların izinden,
Oruçsuz kaldık, yobaz yüzünden!

Ä°mam dediÄŸin çaÄŸdaÅŸ olmalı,
Herkese yandaş, yoldaş olmalı.

Aydın olmalı, o aydın, aydın!
Bu “helal-haram” cıdan sakının!

Bu herif yobaz ki, gerçek yobaz,
Tek bildiÄŸi var: Namaz ha namaz!

Bu yüzden ben de oruç tutamam,
O yolda hiçbir adım atamam.
     ----------------
Bir baÅŸka mümin, söz anlar kiÅŸi,
Hep karanlığa, yanlışa karşı!

Bir çaÄŸrı duyar: “Haydi salaha!”
“Haydi salaha”,  “Haydi felaha!”

Daveti dinler ama o, gitmez,
“Üslüb-ü hitabeti” beÄŸenmez.

Bu gün cumadır, elbet gitmeli,
“Bey’ü ÅŸirayı” da terk etmeli. (1)

Kulak ver: BaÅŸta-sonda “zikrullah”,
Ä°ÅŸte bu zikre çağırdı Allah! (1)

Üstat, beÄŸenmez bu hutbeyi,
Terk ediverir artık cumayı.

BeÄŸenmesek de biz bu takdimi,
Terk etmeli mi kutlu iklimi?!

Müezzinden özür!  Acep niçin?
Kimse gitmez ki müezzin için!

Anlamadım, anlayışım kıt,
Ey bir bilen sen anlat, gel lütfet!

                             Bahattin Bilhan