Şimdi kesin kanaat getirdim, bu savaş mutlaka çıkacak.

Ortalığı birbirine katan ünlü karikatür, dört ay önce yayınlanmış! Tepki gösterenlere daha geçen gün duyurulmuş. Biryerlerden üfürülmüş. Öyle ya, hangi ülkede hangi Müslüman okuyucu kıytırık bir Danimarka gazetesini her gün bulacak, alacak da hangi dilbilgisiyle izleyecek?

Amaç, bir taşla birkaç kuş vurmaktır. Hem Türkiye gibi bir ülkenin Avrupa Birliği'ne girmesi "tehlikesini" önleyecekler, hem de İran'a yapılacak saldırının "psikolojik altyapısını" geliştirecekler.

Eskiden, iki doğu ülkesinin sultanı savaşacakları zaman, işe birbirlerine küfür mektupları göndererek başlarlar, hem karşı tarafı sinirlendirir, kızıştırır, hem de kendilerine psikolojik destek ve gerekçe yaratırlardı... Ona benzedi.

Bu bir tezgâhtır: Sümüklü oğlanın elinde Sig Sauer gibi "profesyonel suikast silahının" ne işi var?

Ortadoğu'da provokasyona gelecek, zokayı yutacak dangalak sayısının epeyce yüksek olduğunu pek iyi biliyorlar.

Yahudi soykırımına "inanmayan" ya da ideolojileri gereği inanmak istemeyen birtakım zavallılar da dünya kamuoyun da İslam ülkelerini azıcık daha rezil edecekler, batıracaklar, onların ekmeğine yağ sürecekler.

Bu adamların eli kolu, merhum İhsan Sabri Çağlayangil'in demiş olduğu gibi, çok uzundur.

Vietnam'a daha fazla bulaşmak istemediği için kendi başkanını öldürecek kadar... Bir de batı ülkelerinde darbe olmazmış! 1963 yılında Dallas'ta darbenin feriştahı yapıldı.

Bu adamlar çok tilkidirler, 1941 yılında, Pearl Harbor'a bir Japon saldırısı bekleyecek ve bundan hiç haberi olmamış gibi davranacak kadar... Savaşa girebilmek için mağdur olmaları gerekiyordu ve ilk kurşunu atamazlardı, işe karşı tarafın başlaması şarttı.

Bugün de, nasıl Afganistan ve Irak'a saldırabilmeleri için birilerinin önce New York'u "adeta bir çeşit bombalaması" gerektiyse, İran'ın üzerine yürümek için de birtakım enayilerin sokaklara dökülmeleri şart... Birkaç elçilik ve konsolosluk yakılacak, birkaç kefere öldürülecek ki, mavi üniformalı süvari alayı borazan çala çala yetişsin!

İslam dünyası ne yazık ki "sakin olabilecek" çapta değildir. İran yöneticileri çaplı olsalardı bir yandan nükleer silah üretmeye kalkmaz, öbür yandan "İsrail yokolacaktır" diye demeçler vermezlerdi. Kendi yağlarında kavrulmaya bakarlar, çanak tutmazlardı.

Bu tuzağa ister istemez düşecektir İslam dünyası.

Tıpkı, kafası çalışmayan Türk faşistlerinin, hata üstüne hata yaparak Avrupa Birliği'ni "bizi açıkça reddetmenin sıkıntısından" kurtaracakları gibi!

Sokağa Arap çapulcusu dökmek de çok kolaydır, Türk lumpeni de.

Şimdi, bu yazı kendilerine birkaç numara büyük gelen bazı kişiler de gene bana soracaklar: Sen Avrupa Birliği'ne girmemizi istiyor musun, istemiyor musun?

Ne istiyorum ne de istemiyorum. Çünkü bu yanıtın bir anlamı yok. Çünkü, onların bizi bir punduna getirip almayacaklarını, bizim de girmemek için elimizden geleni yapıp sonunda bunu başaracağımızı biliyorum.

Soracaklardır, Amerikan-İran savaşında hangi tarafı tutacaksın? Müslüman-Hıristiyan savaşında kimden yana olacaksın?

Ne İranlı yobazlardan, ne de Amerikalı emperyalistlerden yana!

Ama bu tarafsızlık da anlamsız kalacak. Gırtlağımıza kadar batacağız "bizim meselemiz olmayan bir meselenin" içine.

Umarım az çocuğumuz ölür ve umarım ekonomi de hepten yıkılmaz, aklıma başka bir şey gelmiyor şimdilik.

AKŞAM GAZETESİNDEN ALINTIDIR