M. Said ÇEKMEGÄ°L
Sevgili anne
Sana kanım kaynadı yine!
ÇocuÄŸumu görüyorum,
Onun da anası,
Geceyi gündüze katar,
Bütün gün ona bakar.
Bazen sabaha kadar 

Uykusuz kaldığını,
Gâh salıncaÄŸa, gâh koynuna aldığını,
Bin türlü eziyet…

Yine de yavrusuna bayıldığını
Görüyor, gülüyor, üzülüyorum!
Demek ki sen de böyle,
Bir sürü zahmet çektin,
DeÄŸil mi anne?

Nasıl ödeyeceÄŸim bu haklarını.
DüÅŸünüp düÅŸünüp dururum da yarını
Ödeyebilmek? Ah anne!
Ödenir mi sendeki emek?
Ben yine sana karşı kusurlu,
Sen hala bana olmak istersin uÄŸurlu.
Ben yine evladımı senden,
Sen yine beni her ÅŸeyden… 
                                        Çok severiz;
Sen yine kahrımı çekerek
Ben yine seni üzerek,
                                  Gelip geçeriz….

Bu kanun mu böyle?
Nedir anne?
Ödemek hakkını,
Almak rızanı kolay mı öyle?

Aklım henüz yetmeden
Daha mektebe gitmeden…
ÇektiÄŸin emekler,
Duyduğun zevklere karşılık diyelim..,
Dizinin dibine alıp
Bazen sevip, bazen darılıp
ÖÄŸrettiÄŸin dualar,
Yanında beraber kıldırdığın namazlar…

Ödenir mi hiç anne?
Unutmam bu büyük hakkını
Ödeyemem Anne! Ödeyemem..!
ÖÄŸrettiÄŸin duaları sana okursam,
                       Razı olur musun? Bilmem!...

(*) Åžiir, ÅŸairin kızı Selma ARSLANER tarafından sitemize iletilmiÅŸtir;  teÅŸekkür ederiz... kriter