TÜRKÄ°YE’DE HECEYÄ° DÄ°RÄ°LTEN ŞİİRLER:
BAÅžBAÄžLAR: EN KALICI MATEM, EN ACI DESTAN! 
Ne silah görmüÅŸtür halkı, ne silah girmiÅŸtir köyüne kardeÅŸ
Otuz üç canı vurmaya, evini yakmaya gelene özdeÅŸ
Cinayet aygıtlarıyla tanışmamıştır BAŞBAĞLAR insanı
Öldürülürken bile öÄŸrenemediler: neydi o kahpe ateÅŸ?
Simetrik, asimetrik mi; yerli mi, yabancı mı, neyin soyu?
Pahalı silah verilmiş caniye, korunarak kanlı boyu;
Köy halkına yüzlerce yıl öÄŸretilmiÅŸ: öldürme, dökme kanı;
Kan akıtanda milyarlık tüfekler, nerden deÄŸirmenin suyu?
Örgüt mü, çete mi; saygın mı, kaygın mı yani kaygan kodaman
Bırak adamı bırak, karıncaya kıyamazlara nasıl silah sıkar insan;
Nereden destek aldı katiller, neydi işin karanlık yanı?
Bu nasıl acı Rabbim, yakılan çocuk, utanıyor bir zaman…
Utanıyor bağırmaya önce, son nefesteyse güç fısıltı
Tek bir hece; ağzında, ruhunda alevlenirken duyum altı
Af diliyor Hay ve Kayyum olandan: “bağışla hatta düÅŸmanı”
Yakılırken bile çocuk, affediyor; her kim yediyse o haltı!
BAŞBAĞLAR kurşunlanıyor, yakılıyor onursuz canilerce
Fakat her ölenin aÄŸzında, o, benzersiz, aynı masum hece
Af! Rabbim beni de katilimi de affet, unuttuk fermanı
Ferman senindir, ölüm senin emrinde: senin gündüz ve gece!
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
