MATEM MÄ°, KUTLAMA MI?.. 
         (Yahut Mehmet Akif mi, Celadettin-i Rumi mi?)

Biz MÜSLÜMANLARIN geleneÄŸinde ÖLÜME MATEM YILDÖNÜMLERÄ° YOKTUR ama DOÄžUMU KUTLAMAK vardır: Ä°nsanlığın ufku sevgili Peygamberimiz Hz.Muhammed’in her yıl doÄŸum (mevlid kandili) ÅŸenliklerini yaparız da, ölüm yıldönümü törenlerini yaptığımızı hiç gören olmuÅŸ mudur? Asla!.. 53 yaşındayım, ben hatırlamıyorum. Çünki bizde aslolan hayattır; ölüm deÄŸil. Ölüm belki bir yeni doÄŸum, belki Mevlana’da olduÄŸu gibi bir “ÅŸeb-i arus”tur. Çünkü mü’min, ölümle her nefsin geçeceÄŸi bir kapıdan geçerek ölümsüzlük sırrına erer. Biz ölmeden önce ölenlerden deÄŸil, ama belki ölümle ölümsüzlüÄŸe ve inÅŸallah, Allah’ın lutfuyla bitimsiz mutluluÄŸa erenlerden oluruz. “Bizde güneÅŸ tutulur, yas tutulmaz./ Bizde düÅŸman insan deÄŸil, fikirsizliktir.”

            Ama ne hikmetse, biz de, aralık ayına gelince, her yıl Mevlana Hazretleri’nin ölüm yıldönümü sebebiyle “ihtifal” (anma töreni) yapıyor; devamlı dönme egzersizlerine sempatiyle bakıyoruz. Oysa ki bizde aslolan virajlı da olsa hak bir çizgi üzerinde daima ileriye doÄŸru yürüme olmalıydı... Bize çizdikleri sınırlar içinde devamlı dönme ameliyesi yaptıranların merhale katetmemizi engelleme niyetini farketmeliydik, ama ne yazık, farkedemedik ve bu günlere geldik.

Åžimdi artık sadece Mevlana ihtifallerinde deÄŸil bütün yıl bazan ÅŸaÅŸkınlıktan, bazan acıdan, bazan da sıkıntıdan, ne yapacağını bilemez halde, dönüp duruyoruz iÅŸte...

Ama dikkat ederseniz Mehmet Akif Hazretleri’nin – adına ölüm yıldönümü de deseniz- ebediyete irtihallerinin hatırlandığı tarihlerde matem tutulmuyor, döÄŸünülmüyor. Ölümüyle hatırlasak da biz onu, kendi diriliÅŸimiz için, toplumumuzun yeniden hayat bulması ümidini tazeleyen bir vesile olarak algılıyoruz. Bakmayın siz bazı arkadaÅŸlarımızın bu tarihte Tacettin Dergah’ına giderek dirilerinden esirgedikleri “fatihalarını”, Mehmet Akif’in ruhuna “hediye etmelerine”. Bakmayın siz onun “Hele Kur’an, inmedi ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için” demesine raÄŸmen kendi dirilerine Kur’an’ı unutturanların onun ölüsüne Kur’an “tilavet” (yüksek sesle Kur’an okuma) etmelerine, (ya da heykelini dikmelerine)... Mehmet Akif -her anılışında- Safahat’ıyla, adıyla, ahvadıyla bize hep Kur’an’ı hatırlatıyor. Bundandır Müslüman geçinen nice mistiklerin bu büyük mücahidi unutturma gayretleri ve onun mesajına duyarsızlıkları... Mehmet Akif : “ Ey dipdiri meyyit, davran, iki el bir baÅŸ içindir” diye bize hayat vermeye yöneliyorsa da, diriliÅŸ, dıştan enjeksiyonla bir bünyeye enjekte edilecek bir iksir olmaktan çok: içten, bünyeden fışkıracak bir dinamizmdir. Onun için Mehmet Akif’in “Yeter Allah için olsun artık uyanın” çaÄŸrısını Necip Fazıl “siz hayat süren leÅŸler!... Sizi kim diriltecek” diye hakarete dönüÅŸtürmüÅŸtür. Necip Fazıl’a göre artık leÅŸ olanlar, Mehmet Akif’e göre, uyandığında yeniden cihanı titretecek olan bir devdi. Mehmet Akif ümitsizliÄŸi küfürle eÅŸ tutmuÅŸtu. Ama, diriden esirgedikleri fatihayı ölüye okuyan bu camiaya, “Tacettin Dergahı”nda okunan Akif’in ÅŸiiri netsin?...

            Fakat bu kapı ümitsizlik kapısı deÄŸildir diyor, Mevlana. Gel, diyor -benim yorumumla- yine gel... Tevbeni bin kere bozmuÅŸ olsan da yine gel. KiÅŸi, son nefesini verinceye dek, ummak mevkiindedir. KiÅŸi, son nefesini verinceye dek, tevbe ederek, pislikten temizliÄŸe, aptallıktan akıllılığa, ÅŸirkten tevhide, günahtan sevaba, kendine ihanetten Allah’a itaate yönelmek konumunda olduÄŸu gibi, mü’minler de herkesi hep kurtuluÅŸa çekme, hep ebedi mutluluÄŸa yönlendirme konumunda olacaklardır. Ve diyeceklerdir ki: “Gel, ne olursan ol, yine gel!.. Tevbeni bin kere bozmuÅŸ olsan da yine gel.”  Ama artık onu bozma, hakta sabit kadem olmak üzre gel... O güzel halini bozmamak üzre yine gel..

            Ne gerek fazla söze. Ben size bu vesile ile bu iki büyük insanın bizi düÅŸündürmesi gereken fikirlerini getireceÄŸim. Ola ki faydalanırız, derlenip toparlarınız diye. Ä°ÅŸte size bu iki büyük hayat adamından, önce ÅŸanlı Ä°stiklal Åžairi’nden bize yönelik çok net, çok yalın ve çok sarsıcı bir fikirler demeti; çok sade bir durum tespit raporu.. Bu raporu M.Said Çekmegil’in  “Kur’an’a Muhatap Olmak” kitabından aynen aktarıyorum. Diyor ki Koca Akif:

            “acaba bu düÅŸüÅŸün sebebi bu inhitatın(gerilemenin)  illeti ne olabilir?”

            “Ä°slam’ın en birinci teklifi ilim deÄŸil midir?” Dünya’da maarifle, din de maarifle, ahiret de maarile.. kaim” deÄŸil mi? Gel gör ki bu esasa, temele hiç bakmadık.”

            “...Üç beÅŸ uydurma hadis ile sekiz on ÅŸe’ni masaldan baÅŸka sermayeyi marifet edinememiÅŸ ümmi vaizler kürsilere tasarruf edilenden beri milleti merhume dini umacı hey’etinde, hazreti peygamberi’de – haÅŸa- yeniçeri aÄŸası fıtratında tahayyül ( hayal etmeye) etmeÄŸe baÅŸladı! Ä°slam’ın o pak,o nezih, o Ä°lahi siması bir çoÄŸumuzun hayalinden silinip gitti.”

           “Nebi’ye atfile binlerce herze uydurduk!