Eyüp BEYHAN
27 Mayıs 1983’de, Yeni Devir’de bir makalesinde  “Ve DaÄŸ DaÄŸ Elveda” baÅŸlığı ile üstat Necip Fazıl’ın ebediyete intikalini ÅŸöyle anlatıyor. Üstadı öteye yolculadık. Haberi duyduÄŸumdan beri, içimde duygular, düÅŸünceler, anılar düÄŸüm düÄŸüm. Onları çözmek ve yazıya dökmek bu gün için ne mümkün! Bizim nesilden, kimimizin dünyaya henüz gözünü açtığı, kimimizin ise daha dünyaya bile gelmediÄŸi günlerde, küfrün, ortalığı taun gibi istila ettiÄŸi, toplumda Ä°slam davasını dile getirenlerin parmakla sayılabilecek kadar az olduÄŸu bir dönemde, taa 1940larda kaleme aldığı “VASÄ°YET” adlı beyitiyle o ÅŸöyle demiÅŸti: “Son gün  olmasın dostum, çelengim, top

                                                                   ERDEM ÅžENTÜRK

 Kim bilir bu konuda kaç makale yazıldı, kaç eser verildi. Ama buna raÄŸmen ben de kısaca yazayım dedim. Müminler bu kuralı iyi bilirler, daha doÄŸrusu bilmeleri ve öyle de yaÅŸamaları gerekir. Böyle gerektiÄŸi gibi aynı zamanda çok kullanırız kullanmasına da, uygulamasına gelince pek de sadık kalmayız, maalesef. Mecellede yer almış bu kuralın en net açıklaması ÅŸöyledir: "KiÅŸinin aleyhine bir delil yoksa o kiÅŸi temizdir." Bunu çok önemseyen biri olarak kendi nefsimde bu çeliÅŸkiyi yer yer yaÅŸadığımı bilirim. Etrafımda gördüÄŸüm çok olaylar karşısında aynı hataya düÅŸenlere de hep ÅŸahit

Mersin E. Merkez Vaizi                                       19.12. 2011            

      Karşıt kurt, ÅŸahin Kürt, kürtaj
      Hatta bozkurt, bozkır, viraj,
      Anne, beden mi, maden mi;
      Çocuk, gelen mi, giden mi?

                                                       Ä°kinci Bölüm
           ESKÄ° ADIYAMANDA BAYRAM VE AKÇALILI HACI EFENDÄ°       
                                                          Halit Özdüzen  (AraÅŸtırmacı- Yazar)                       

       Sanırım 1951 Ramazanıydı. Bayrama bir gün kala saç tıraşımı olmuÅŸ, Kunduracı Åžükrü’lere ısmarladığımız kundura, terzi “SaÄŸcan”lara verdiÄŸimiz pantolon ve gömleklik kumaÅŸlar dikilmiÅŸti; onları paketleyerek baÄŸa götürdüm. O akÅŸam iftarda babam, “Halit erken yat, yarın bayram namazına seninle ÅŸehre gideceÄŸiz.” demiÅŸti. Hava kararınca annem mahsere kazanında(1) ısıttığı suyla küçük kardeÅŸlerimden sora beni de büyük teÅŸtte yıkamak istedi; Ben daha önce baÄŸdaki komÅŸu çocukları ve gençlerle beraber lastik meÅŸale yakmak üzere sözleÅŸtiÄŸimi söyleyerek, ”Gelirsem yıkanırım, sen yat.” dedim. Hem artık büyüdüÄŸümü hissediyor, annemin beni yıkamasını istemiyordum.