ZÛ’L-KARNEYN VE ZERDÜÅžT Ä°LÄ°ÅžKÄ°SÄ°   

                                                                                           Halit Özdüzen
                                                                                    AraÅŸtırmacı -Yazar

Hendekten Karagöl’e
Balıklama atlardık,
Çal’ın eteklerinden
                          Sarı çiÄŸdem toplardık.

          Bu dostu size ifadelerin en içteni, manaların en güzeli olan bir Kelime ile takdim ediyor ve size gerçek anlamı ile bir kardeÅŸ tanıtıyoruz. Bu kardeÅŸ A.D.M.M. Akademisi eski hocalarından Selami ALGUR’dur.
          Ramazan TOPRAKLI kardeÅŸimizin dikkatini çeken rahmetli Ä°smail Hakkı BAÅžER bu dost kardeÅŸimizin önemli bir meziyetine iÅŸaret etmiÅŸ ve onu ÅŸöyle tanımlamış:     
       “Hem necip hem de fazıl olan Selami Algur,
       “Mekteb-i edebinde dostları cem eylemiÅŸ.
       “Orada adap dışı edilecek bir söze 
      “Telmihen bile olsa katiyen yer vermezmiÅŸ.” (*) diye fikir belirtmiÅŸti.

                                                                         Sevan NiÅŸanyan - 10.02.2009

Ortaasya Türkçesinde ve ondan türeyen Türki dillerin birçoÄŸunda bildiÄŸimiz /i/ sesi var, dili arkaya çekerek söylenen alelade /e/ sesi var (bunu bazen ä diye yazıyorlar, Azericede mesela), bir de ikisinin ortası /é/ sesi var. Bu sonuncusu eski yazıda ya harfiyle yazılır. Anadolu ağızlarında çoÄŸu zaman /i/ye dönüÅŸür (gice, isirgemek, irkek vb.) ama Ä°stanbul Türkçesinde hemen her zaman /e/ olur. Bir tek /y/ harfine bitiÅŸtiÄŸi durumlar istisnadır. Bu yüzden géymek bizde giymek olmuÅŸ; éyü de iyi kılığına girmiÅŸ. Ama mesela iyi’nin başına pekiÅŸtirme hecesi getirince *ipiyi olmaz, epiyi olur. Nedeni basit: épéyi’de ikinci /é/, y’ye bitiÅŸiyor, birincisi bitiÅŸmiyor, o kadar.

ARUZ  ASTRONOMÄ° Ä°FFET 

                                                M. Selami ÇEKMEGÄ°L

      Bir süre var ki eÄŸitimde kaliteyi, ÅŸiirsel sanatta aruzu kaybettik.

      Kendisi ABD’de uzaya yönelirken, “çaÄŸdaÅŸlaÅŸma” sevdasındaki ülkemiz liselerinde rahle-i tedrisimizden Astronomi derslerini kaldıran ‘Batıcı EÄŸitim’ anlayışı, ÅŸiirsel estetik dünyamızdan da, ilkin aruz’u devre dışı bıraktıktan sonra hece veznine dahi tahammül edemeyerek serbest vezne geçti ve derinlikli duyguları yüreÄŸimize iÅŸleten musikimizin lahuti naÄŸmesini yok ederek televizyon ekranlarını seks ritminin kölesi yapan sanat anlayışına verdi. Oysa ki bilimler arasında kökeni ve tekamülü en çok Müslümanlarda olan ve yücelere yönelten bilim, temelleri ve tekamülü bizde olan teknolojinin anası Matematik (Cebir-Algebra) yanında Astronomi olduÄŸu gibi, fazilet duygularının en çok resmedildiÄŸi ÅŸiir de bizim olan aruzla yazılanlar idi. Ama ne yazık ki toplum, okullardan astronominin tardını tartışmıyor da, daha yakın bir geçmiÅŸte  feminist bir bayan bakanın rehberliÄŸinde taklitçi ses tonuyla “iffet” in konumunu tartışıyor idi. Åžimdi artık tartışmıyor da.

Education, education, education? For shame, for shame, for shame. New Labour’s failure to rescue state education, let alone improve it, will be its most disgraceful legacy. The Conservatives should not crow; when in office they also failed to take on the forces destroying education.

                                                                              HurÅŸit AHMET

         ÇaÄŸdaÅŸ liberal eÄŸitim kavramı      daha önce(**)  tartışılan yaklaşımın tam zıddıdır. BaÅŸlangıçta liberal eÄŸitim kölelere ya da serflere uygun olandan farklı olarak, hür insan için uygun olduÄŸu kabul edilen bir eÄŸitim tarzıydı. Yunanlılar da, Romalılar gibi yüksek ilimleri hür vatandaÅŸa mahsus çalışmalar olarak görürlerdi. OrtaçaÄŸ döneminde aynı görüÅŸ egemendi. Yüksek ilimler gramer, hitabet ve mantıktan oluÅŸan “trivium” ile aritmetik, geometri, astronomi ve müzikten oluÅŸan “quadrivium” adlı iki gruba ayrılmıştı.