Kölelik, sevimsiz, arzulanmayan, kötü, ama olaÄŸan bir olgudur!...

     Kendini hür zanneden çağın robotlaÅŸmış insanı köleliÄŸi takbih ediyor; Ä°slam’ı da, köleliÄŸi radikal bir yolla kaldırmadığı için, kendince tenkit ediyor!.. Kapitalizmin, sahteliÄŸin, silah ve uyuÅŸturucu  tüccarlarının, Emperyalizmin(**), adeta teknolojik kölesi haline gelmiÅŸ olan bu tenkit sahipleri haklı deÄŸiller: 

     Asıl konuya girmeden önce bir hususu açıklığa kavuÅŸturmak lazım: Ä°slam, her ÅŸekliyle radikalizmi benimsemiyor. Ä°slam, iyiliÄŸin, adaletin egemen olması için mücadeleyi teÅŸvik ediyorsa da, yöntem olarak illa da kıtalı ve cidali tahrik etmiyor. Resulullah’ın tüm hayatı boyunca savaÅŸtan mümkün olduÄŸunca kaçınan, savaÅŸmak zorunda kaldığı zaman da her iki cepheden insan zayiat sayısını mümkün olduÄŸunca asgari düzeyde tutan stratejisinin “Din”deki önemini göz ardı etmemek gerekir.

                                                                                               Vahid GÖNÜLDAÅž 

      Necip Fazıl, olanca maharetine raÄŸmen, gönüldaÅŸlarını ikna edememiÅŸti ; Büyük DoÄŸu Cemiyetinin artık kendisine yar olmayacağını iyi anlamıştı. Ne yapabilirdi ? Onun feshine gitmekten baÅŸka çaresi yoktu.  

       Büyük DoÄŸu’yu kapatacak ki, yapabilirse, yeni yeni hamlelerle yeni yeni açılışlara geçebilsindi. Kolları sıvadı. Cemiyet “Umumi Reis Vekili”ni ve “Umumi Katibi”ni ihraçla iÅŸe baÅŸladı. DiÄŸer, Ä°stanbul’daki umumi idare azalarından bazılarını da, bazı izahlar getirerek yok farz ediyordu. Åžubelere, ilerde cevap vermek durumu hasıl olursa, peÅŸinen bazı ithamlar getirdikten sonra varılan ÅŸu kararı açıklıyordu : 

     “…. Cemiyet’in tam bir tasfiyeye tabii tutulmasından baÅŸka çare bulunmadığı hükmüne varılmıştır… Sadık, ileri, fedakar ve vefakar gönüldaÅŸlara malik bulunan Büyük DoÄŸu Cemiyeti kendilerini kendi ihtiyar anlayışlarıyla, sırf bir muamele zarureti yüzünden tasfiye ederken maziye ve istikbale doÄŸru her oluÅŸun yine kendilerine istinat edeceÄŸi fikrini hiçbir an kaybetmeyecek…”(Sayı :56). 

                                                           Fikret Ertan/Zaman 
Menderes'in ve Türkiye'nin cesareti 
Bundan yaklaşık 6 yıl kadar önce bu köÅŸede Cezayir KurtuluÅŸ Savaşı'nı desteklemediÄŸi için zamanında çok eleÅŸtirilen, suçlanan merhum BaÅŸbakan Adnan Menderes'in, bu eleÅŸtirileri ve suçlamaları hak etmediÄŸinin artık belli olduÄŸunu anlatan 'Menderes'in cesareti' baÅŸlıklı bir yazı yazmıştım. 

Åžimdi bu yazı yeniden aklıma geldi; çünkü ben bugün CumhurbaÅŸkanı Sayın Demirel'in Cezayir'e yapmakta olduÄŸu resmi ziyareti izliyorum.

      Çukurova üniversitesi öÄŸretim üyesi,