NECMETTÄ°N EVCÄ° 
 
 

Bir ses duyar gideriz. 

Okur için bilmeceyi andıran hayatın sırları, sınırsız alaşımlarla söze dönüÅŸen seslerle; kelimeler, cümleler, ifadeler çaÄŸlayanında çözülecek sanılırken efsunlu akışkanlıkta daha da çoÄŸalır. Bir seste, bir sözde gizli anlamın büyüsüne kapılıp gidersiniz. Bir muamma dünyasında aradığınız sır gibi, meçhul gibi bir ÅŸeydir aslında. Okur bir yanıyla yitik sesler, saklı sözler arayıcısıdır. Bakalım onlar hangi sır perdesini ummadık, umulmadık bir yerde aralayıp hayata katılacaklar. Bir ses duyar ve gideriz peÅŸi sıra. DüÅŸümüzün, düÅŸüncemizin en tenha yerlerine bir yolculuk gibidir bu gidiÅŸler. O tenha, o sanki kelimelerin ilgisiz yalnızlıklarıyla sessizlik giyindikleri cevher ne kadar cevvaldir. Orada yeni bir gerçeklik inÅŸa ediliyor gibidir. Ä°çimizi, dışımızı, dört yanımızı saran bir gerçeklik.  

                                                                  M. Selami ÇEKMEGÄ°L

   Mümkün olmayan ÅŸeyleri öykünmek akıl karı deÄŸil… Hayatta hiçbir anın tekrarı mümkün deÄŸil; tabii, ÅŸimdi layık olduÄŸumuzu sanmadığım geçmiÅŸimizi yeniden yaÅŸamak ta… Her nefis ölümü tadacaktır.. kendine “Devlet-i ebed müddet” de dese.. Tabiat (ilahi yasa) bu…  Fakat büyük anıtlar, öldükten sonra da kalıntılarıyla insanlığa ders vermeye devam ediyorlar; almak isteyenlere tabii…

   ***

    Ä°ngiltere’de, (bizdeki Siyasal Bilgiler Fakultesine muadil bir Okul), The Institude of World Affairs’de  ilk Siyasi Tarih dersine baÅŸlarken, hocanın, dünya devletlerini devler ve cüceler diye ikiye ayırdıktan sonra yaÅŸayan devleri sayıp ardından  -sınıfta bulunan tek Türk öÄŸrenci bana dönerek, alaycı bir tebessümle- “ölü dev” diye Osmanlı Ä°mparatorluÄŸu'nu zikretmesini hiç unutamam.

Osmanlı ölürken bile gerçekten devmiÅŸ. Onun -komada geçirdiÄŸi-